سلام

سلام بر شهردار دلها باکری که اتاقش در طبقه همکف ودر معرض مشکلات مردم بود.و سلام بر حاج احمد متوسلیان که وقتی مشکلات مردم را میبیند تمام حقوقی که از سپاه میگرفت را به مردم ستمدیده مریوان میدهد .تا جایی که وقتی زن ان کوموله فراری نزد حاج احمد می اید و از وضع بدش شکوایه میکند حاج احمد که دیگر حقوقی نمانده که در کف اخلاص بگذارد. به تهران میرود و از پدرش پول قرض میکند وبه ان زن میدهد.انها اثبات کردند که برای خدمت امده اند .ولی دریغ از شما که این عاشقان خدمت به خلق الله را سپر خود کردید. عکس باکری را بر روی میزتان گذاشتید و تفکرش را نشانه رفتید.انچنان محکم به صندلی های قدرت چسبیده اید.واز این میراث خدمت بر مردم فخر میفروشید.کجایی باکری که در جواب کم کاریهایشان جز مغالطه و جدل چیزی ندارند.شما بگویید ما با اینها چه کنیم اینان چنان ریشه دوانده اند که کاری از ما ساخته نیست.اخر اگر حکومت طاغوت بود تکلیفمان معلوم بود. ولی چه کنیم که اینان به اعتراف خودشان و به اعتراف عملکردشان ذره ای به ایده ای اسلامی اعتقاد جازم ندارند گر چه گفتارشان مملو از ایدهای اسلامی است. ننگتان باد که به اسلام هم جفا کردید.چه بگویم که شما تفکر باکری را خانه نشین کردید عرصه دوباره عرصه زالو صفتان است