باسلام واحترام خدمت ریاست محترم قوه قضائیه حضرت آیت الله هاشمی شاهروی

سخن را با فرمایشی از حضرت امیر آغاز می کنیم که همانا بهترین سخن است. مولی متقیان در قسمتی از وصیت نامه شان به امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند:«أنکر المنکر بیدک و لسانک وباین من فعله بجهدک و جاهد فی الله حق جهاده» از این فرمایش و فرمایش های متعدد دیگر حضرت اهمیت و نقش امر به معروف و نهی از منکر در جامعه اسلامی فهمیده می شود تا آن جا که این اصل(امر به معروف و نهی از منکر) از حقوق متقابل مردم و حکومت شناخته می شود و حضرت امیر در نامه به مالک اشتر به این أمر اذعان دارند و نقد مسئولان از سوی مردم را جزو حقوق حقه آنان بر شمرده اند. همان طور که مستحضرید بیش از هشت سال از صدور فرمان هشت ماده ای مقام معظم رهبری که در راستای اصل امر به معروف و نهی از منکر صادر گشت می گذرد. آیا کسی به این منویات مقام معظم رهبری جامه عمل پوشانید تا امروز بتوانیم مدعی این باشیم که لا أقل به تکلیف گوش هایمان عمل کرده ایم؟ چگونه می توان انتظار داشت عدالت خواهی و مبارزه با مفاسد اقتصادی در جامعه نهادینه شود و حال آنکه هنوز بستری امن برای نقد جدی صاحبان نفوذ فراهم نکرده ایم؟ آیا آنقدر که به امنیت سرمایه گذاری و حمایت از سرمایه گذاران توجه کرده ایم به امنیت فرهنگی توجه داشته ایم؟                                                     

همان طور که مستحضرید جناب آقای عباس سلیمی نمین به عنوان منتقدی که در راستای وظیفه انقلابی و دینی خود و پیرو فرمایشات مقام معظم مبنی بر عدالت خواهی و مبارزه با مفاسد اقتصادی، اقدام به نقد ساختار مدیریتی دانشگاه آزاد کرده است در جایگاه متهم قرار گرفته و جایگاه شاکی و متشاکی عوض شده است. لازم به توجه است که ایشان بنابر آنچه که وظیفه خود احساس کرده اند اقدام به نهی از منکر و نقد این فضای مدیریتی کرده اند و باید توجه داشت که شأن ناهی از منکر قرار گرفتن در جایگاه اتهام نیست. و چنین برخوردی به صلاح جامعه نمی باشد. زیرا جامعه ای که به سوی عدالت محوری و مبارزه با مفاسد قدم نهاده با چنین برخوردهایی از اجرای عدالت نا امید خواهد شد و فضای نقد جدی و مطالبه عمومی در جامعه اگر نگوییم بی رنگ مسلما کم رنگ خواهد شد.

همچنین نباید از این نکته غافل شد که بدون شک این مسأله یکی از معیارها و میزان های سنجش حکومت اسلامی و بالأخص استقلال قوه قضائیه است.

در پایان ما جمعی از طلاب تهران از شما خواستاریم تا همچنان که نسبت به حقوق رکسانا صابری(متهم به جاسوسی) بی تفاوت نبودید، نسبت به حقوق آقای سلیمی نمین(ناهی از منکر) هم بی تفاوت نباشید و فقط به آنچه که به آن متعهد گشته اید عمل کنید. 

این روزها مردم را متهم به این می کنند که با پول و به اجبار به استقبال رئیس جمهور مردمی می آیند. ولی به راستی اینچنین است دوره اول ریاست جمهوری آقای خاتمی را به یاد دارم که در مدرسه راهنمایی افسر معدل در شیراز مشغول به تحصیل بودم روزی آقای خاتمی به شیراز آمد. همه بچه های مدرسه ما وسازمان ها و ارگانهای اطراف و در مسیر جاده فرودگاه به اجبار به لب خیابان کشاندند. این را من به عینه دیده ام ولی هم اکنون اگر مدارس هم تعطیل بشوند کسی را مجبور به حضور در طول مسیر ویا حضور در مکان سخنرانی نمی کنند پس چرا باید دیروز خود را فراموش کنیم و به این خادم جمهور بتازیم

بپا خیز ای مسلمان امروز غزه کربلاست امروز عده ای قلیل از مسلمانان بسان سال 61 هجری به قتلگاه رفته اند   

سلام

سلام بر شهردار دلها باکری که اتاقش در طبقه همکف ودر معرض مشکلات مردم بود.و سلام بر حاج احمد متوسلیان که وقتی مشکلات مردم را میبیند تمام حقوقی که از سپاه میگرفت را به مردم ستمدیده مریوان میدهد .تا جایی که وقتی زن ان کوموله فراری نزد حاج احمد می اید و از وضع بدش شکوایه میکند حاج احمد که دیگر حقوقی نمانده که در کف اخلاص بگذارد. به تهران میرود و از پدرش پول قرض میکند وبه ان زن میدهد.انها اثبات کردند که برای خدمت امده اند .ولی دریغ از شما که این عاشقان خدمت به خلق الله را سپر خود کردید. عکس باکری را بر روی میزتان گذاشتید و تفکرش را نشانه رفتید.انچنان محکم به صندلی های قدرت چسبیده اید.واز این میراث خدمت بر مردم فخر میفروشید.کجایی باکری که در جواب کم کاریهایشان جز مغالطه و جدل چیزی ندارند.شما بگویید ما با اینها چه کنیم اینان چنان ریشه دوانده اند که کاری از ما ساخته نیست.اخر اگر حکومت طاغوت بود تکلیفمان معلوم بود. ولی چه کنیم که اینان به اعتراف خودشان و به اعتراف عملکردشان ذره ای به ایده ای اسلامی اعتقاد جازم ندارند گر چه گفتارشان مملو از ایدهای اسلامی است. ننگتان باد که به اسلام هم جفا کردید.چه بگویم که شما تفکر باکری را خانه نشین کردید عرصه دوباره عرصه زالو صفتان است ادامه مطلب...

سلام

میگن اقای اعلمی ردصلاحیت شده این مطلب از دوجهت قابل بررسی هست

1.من خوشحالم چون ایشان خیلی پایبند به اخلاق سیاسی نبودند و واقعا در موقعیت های حساس تصمیم های بدی گرفتند وگاهی فراتر از حوزه مسعولیتی خود سخن میگفتن.

2.من ناراحتم که ایشان کسی بود که در مجلسی مثل مجلس ششم وقتی همه با پولهای کثیف خریده شدند وچشمشانرابه حقایق بستندایشان محکم ایستادو فریاد زد فریادیکه بغض مردم بود.

متاسفانه ایشان همه جا و در همهموارد فریاد میزنند و جزوکسانی بودکه استعفاکرد و الان هم 2 ساله که میخواد اقای احمدی نزاد را استیضاح کند.