سخنانی از آیت الله جوادی آملی که در تلویزیون پخش نشد!

آیت الله جوادی آملی در خطبة دوّم اولین نماز جمعه قم در سال ۸۵ ـ روز 4 فروردین 1385 ـ بیانات مبسوطی به مناسبت سال پیامبر اعظم ایراد فرمودند که با سانسور مسئولین پخش شبکه دوم سیما مواجه شد. متنی که در ادامه می‌آید، بخش‌های سانسور شده بیانات آیت الله جوادی آملی است. خواندن این گزارش برای مسئولین فرهنگی و امور خارجه‌ای که هنوز اهل مطالعه‌اند خالی از لطف نیست:

 «امسال باید یک قدم جدّی حوزه و دانشگاه بر دارد؛ و آن هتک حرمت‌هایی که شده  ـ مستحضرید که تنها کارشان نظیر کار سلمان رشدی پلید نبود ـ را پاسخی باشد.

این چند تا هتک حرمت است، چند تا کاریکاتور است؛ اول اینکه آن شبهات دینی را شناسایی کردند. دوم، قبل از اینکه آن شبهات را به صورت کتاب در بیاورند، یا هم زمان کاریکاتورها را کار کردند. سوم، همان مطالب موهن و تهمت‌ها را به صورت کاریکاتور در آوردند. یعنی اینکه هم پشتوانه علمی‌اش آن کتاب باشد، هم عامل این پوزخندش کاریکاتور باشد! هم کار فرهنگی کردند، هم کار هنری طنز!

باید این شبهات را شناسایی کرد و محصول اش هم همان ""تاریخ 23 ساله"""‌ای بود که قبل از انقلاب منتشر شد؛ مرحوم علامه طباطبایی می‌فرمود: برای ما پیام دادند که دست به قلم ببرید، خونتان ریخته است!! مبادا درباره این جواب بدهید! آن به دست پهلوی، آن کتاب 23 ساله را لابد دیدید یا ندیدید؛ خواص که دیدند. همان شبهات به صورت‌های دیگر الآن در آمده.

 

هیچ کاری برای پیامبر نکرده‌ایم

این بنیاد نهج الفصاحه اگر إن شآءَ الله امسال سامان بپذیرد، جایش است. خیلی‌ها‌ متأسفانه گفتند: حَسبُنا کِتابُ الله، عترت را گذاشتند کنار! ما تقریباً گفتیم: حَسبُنَا العِترَه، قرآن را گذاشتیم کنار! چون تفسیر در بین ما رواج نداشت!

شما ببینید دهها و صدها تفسیر در بین دیگران است، ما تفسیرمان بعد از شیخ طوسی چند قرن می‏گذرد، مرحوم امین الإسلام طبرسی است؛ بعد از امین الإسلام چند قرن می‏گذرد تا مرحوم فیض می‏رسد؛ بعد از مرحوم فیض در صافی چند قرن می‏گذرد تا علامة طباطبایی! حالا یک کسی چهار تا سوره را معنا کرده، چهار تا آیه را معنا کرده، آن که تفسیر نیست! ما هر دویست سال، سیصد سال یک تفسیر نوشتیم ! آنها هر سال یک تفسیر نوشتند! آنها گفتند: حَسبُنا کِتابُ الله ولی تا حدودی گرفتند.

ما مشکل مان این است که گفتیم: حَسبُنَا العِترَه، یک. و این عترت را هم سیزده نفر می‏دانیم، نه چهارده نفر!! ما اصلاً کاری دربارة پیغمبر نکرده ایم! ما عترت مان از حضرت امیر شروع می‌شود تا حضرت أباصالح (علیهم آلاف التحیّه والثناء) سالی هم که یک روز به نام مبارک پیامبر است با مصیبت امام حسن مخلوط است! پیغمبر در بین ما شناخته شده نیست! در حالی که شما اگر خطبه‌های حضرت، نامه‌ها‌ی حضرت، کلمات حضرت را بررسی کنید، می‏بینید یک حلقة مفقوده ای است بین روایات ما و قرآن، و بسیاری از روایات ائمة ما (علیهم السَّلام) از پیامبر نقل شده. و بسیاری از سخنان نورانی آن حضرت در کُتب ما پخش شده است، منتها اینها به عنوان راوی نقل کردند، نه به عنوان مَروّیِ‌ عنه.

در نوشته‌ها‌ی آن حضرت (رسول اکرم) نامه‌ها‌یی هست؛ بین نامه‌ها‌ی رسول خدا با نامه‌ها‌ی حضرت امیر خیلی فرق است.آن نامة حضرت امیر برای مالک اشتر و اینهاست که مهم ترین نامه اش همین است. امّا نامه‌ها‌ی پیامبر برای امپراطوری‌ها‌ی خاورمیانه بود. آن نامه کجا، نامه مالک اشتر کجا.

 

عشق مذاکره با آمریکا

وقتی رسول خدا به امپَراطوری روم می‏گوید: می‌آیی یا بیاورم‌ات؟! این حرف کی است؟ برای امپراطوری غرب، روم می‏نویسد: می‌آیی یا بیاورم ات؟! این نامه‌ها‌ست!

آنوقت این اسلام را معرفی می‏کند، مسلمان را معرفی می‏کند، دیگر ذلّت‌پذیر نیست؛ گرفتار این نیست که حالا آژانس چه فتوایی می‌دهد! البرادعی چه فتوا می‏دهد! چه جور تهدید می‏کنند. کفّاری که پا بند نیستند و پایشان هم به جائی بند نیست، دارند ما را تهدید می‏کنند. مایی که هم پابندیم، هم پایمان بسته است؛ به قدرت اَزلی بسته است، خوب چه ترسی ما داریم؟ ما از کسی پیروی می‏کنیم که به دو امپَراطوری فرمان داد که: می‏آیی یا بیاورمتان؟! هر دو را هم آورد؛ مگر آن روز خاورمیانه بیش از دو امپراطوری داشت؟ مگر شرق حجاز ایران نبود؟ مگر غرب حجاز روم نبود؟ مگر هر دو را وجود مبارک پیامبر به بند نکشید در آن نامه ؟!! آن نامه کجا، نامة مالک اشتر کجا ؟! نامة مالک اشتر بَضعَهٌ مِنْ ذلِکَ الکِتابْ!

 

مسئولان فرهنگی بخوانند
وجود مبارک حضرت خیلی غریب است؛ هم قرآن غریب است، هم پیامبر. اگر هم یک وقتی تظاهرات کرده اند، ما همین اینجا تظاهرات می‏کنیم، آن کاریکاتور را محکوم می‏کنیم! (تکبیر حُضّار).

وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) در بحبوحه خطبه‌ها‌ و نامه‌ها‌ برای تثبیت موقعیّت کلام خود از ذات مقدّس رسول گرامی مایه می‏گذارد. می‏فرماید: لذا پیامبر چنین گفته است و به تعبیر سیّدنا الاُستاد مرحوم علامه: ادب علیّ بن أبیطالب این بود؛ در طی آن مدّتی که در خدمت رسول خدا بود، اصلاً سخنی نگفت! جرأت نمی‏کرد در برابر پیامبر حرف بزند. با اینکه نفس او بود. ادب علی، احترام علی، خضوع علی، تجلیل علی، تکریم علی نسبت به او …. همه این فرمایشات نهج البلاغه بعد از رحلت پیامبر است!

آنچنان خود حضرت امیر آنطوری که کُلینی نقل کرد، دارد به اینکه: کُنّا إذَا احْمَرنَا البَأسْ لُذْنا بِرَسُولِ الله(1) ! علی که دوّمی ندارد در سلحشوری، می‏فرماید: هر وقت جنگ داغ می‏شد، ما به پیغمبر پناه می‏بردیم! یک وقتی کنار حضرت می‏ایستادیم، مثل اینکه می‏رفتیم در سنگر ! پیغمبر کجا، دیگران کجا. این حرف خود علی است. فرمود: در نائرة جنگ، وقتی خیلی داغ می‏شد، لُذْنا بِرَسُولِ الله. وقتی کنار پیامبر می‏آمدیم، مثل اینکه وارد سنگر شدیم.

ایشان ادامه داد: سخنان آن حضرت، مفسّر بودن آن حضرت، مُبیّن بودن آن حضرت؛ آنوقت خود ائمه (علیهم السَّلام) همه سعی می‌کنند سخنانشان را به پیامبر برسانند. ما یک بنیادی می‌خواهیم که مثل بنیاد نهج البلاغه، خطبه‌های حضرت را جمع‌ آوری کند، یک؛ خدا غریق رحمت کند مرحوم آیت الله احمدی میانجی را که تقریباً محصول سی چهل ساله عمرش آن «مکاتیبُ الرَّسُول» بود. پنج جلد بود. خوب البتّه الآن باید شکوفاتر کرد، تحشیّه کرد، تعلیق کرد، افزون کرد و مانند آن. بخش نامه‌ها‌ را ایشان مرقوم فرمودند که باید تکمیل بشود. بخش کلمات قصار و حکمت هم در پیش؛ این می‏شود یک موسوعة کامل. رابط بین روایات ما و قرآن کریم هم همین نهج الفصاحه است.

این إن شآءَ الله به خواست خدا کار ""حوزویان و دانشگاهیان"" است. شبهه شناسی کردن و پاسخ دادن و عظمت و جلال پیامبر را حفظ کردن، عظمت عترت محفوظ می‏ماند. عظمت قرآن محفوظ می‏ماند. برای اینکه او مورّث این ثقلین است. وقتی ما مورّث را در دسترس نداریم، از میراث چقدر طرف می‏بندیم؟!

این سال وقتی به نام مبارک پیامبر أعظم (علیه و علی آله آلاف التحیّه والثناء) شد، امیدواریم که برکات فراوانی از نظر علمی و عملی، همانطوری که ایشان [ مقام معظّم رهبری ] در پیام نوروزی فرمودند، نصیب امّت اسلامی بشود!»

 

منبع: شریف نیوز

Salam

Salami be garmiye khone shahidane karbala ke garmiye in khobhaye pakdar tamami asargarm konandeye nehzathaye azadi az esarat bode hast va khahad bod ama esarat az che ?

Anhaye ke goman bordeand azadi ra bayad ba sarnegon kardane taghot be dast avardsakht dar eshtebahand in esarate nafs ast ke mara negah dashte ,ma bayad az esarate nafs biroon biyayim vagarna hich azadiye tahaghogh nakhahad yaft .

Va hich taghoti sarnegoon nakhahad shod va agar shavad taghote nafs jaygozine an estebdad khahad shod angah ast ke daroo divar ma zendegiye ma va hameye atrafe ma shoarhaye mazhabi va ahdis va ghoran khahad bod vali tavajohi be inha nakhahad shod va hich asari az payame in shoarha ra dar zendeghi afrad yaft nemishavad va ba estefade az separe din din ra be estemar mibarand din ra be ghorbate mikeshanand

Pas in nafsha ast ke bayad azad shavad va agar azad shod taghot khod raftani ast

Vali aman az nafs magar dar tarikh nadideimke che nehzathaye bar taghot pirooz shodean vali kheli zood in nafshaye sarkesh khob va bad ra leh karde ast

Pas bayd nafs ra ram kard bayad az esarate nafs azad shod va bad az an ast ke mishavad be hossein ebne ali salam dad ,labeik goft, shamshir dar dast gereft

Va ama kasani ke ziyarate ashore mikhanand va bar hossein va yarane hosein{s}salam va dorod miferestand va doshmanane an lanat miferestandva dar eyne hal ba in enghelabe hoseini va in pesare hosein{s } mokhalefat mikonand va be labeikhaye emem ma etena nemikonand bedanand ke in sedaye hosein ebne ali ast ke az dele tarikh biroon zade va az zabane solaleye pake an hazrat be gosh ma miresad be ziyarate ashore khanha begooyid digar ziyarat nakhanand zira hosein be maslakh keshide shod be ghoran khanha begoo ghoran nakhanand zira ghorane nategh dar mehrabe eshgh zarbat khordakhar in dini ke ma ahmaghhaye shia an ra mazloom kardeim gharar bod hokomate jahani tashkil dahad ey hosein {s} bar mazloomiyate too migeryam vali na bekhatere goodiye ghatlgah chon anha ashabe taghot boodand va gheyr az in ham entezari nabood . bar mazloomiyate too migeryam az in jahat ke ahmaghhaye shia shomara be goodiye ghatlgah keshandand , na tanha shoma ra balke dar tamame tarikh hamintoor bode.

Va ama salam in bar bar bozorg mazloomi ke asire hemaghathaye mast .taajob nakon donbale ke migardi khodam va khodat ra migooyam,aya inchenin bood gharare ma ba khoda be khodeman morajee konim bebinim aya dar dorahihaye din va donya kodamin rahnama ra rooshan mikonim?key be vazifeye khod dar in asre akharoo zaman fekr kardeim taze agar fekr karde bashim hichgah amal nakardeim, bavar nadari yek lahze ba vojdane khodat be gozashteat nezare kon sar ta pa khiyanat .

Dar haghighat man fekr nemikonam dardi be esme dared ememe masoom dar donya vojod dashte bashe albate be gheyr az afrade andaki, ham aknoon dar nodbeha mahdi[s}ra nemikhanand ke ooo ra yari dahand va az vojode an hazrat vojod begirand va dar an vojode malakooti hal beshavand balke dar in nodbeha mahdiye hosein ra be yari khod mikhanand gooey an hazrat bayad dar rekabe inha bashad ta inchenin ast hich asbi bzin nakhahad shod

خامنه ای - سید جواد
(1313 ه.ق - 1406 ه.ق)

مرحوم آیت الله سید جواد خامنه ای در جمادی الاخر سال 1313 ه.ق در نجف اشرف در خانواده ای روحانی دیده به جهان گشودند. در کودکی به همراه خانواده به تبریز مهاجرت کردند.
پدر ایشان مرحوم آیت الله حاج سید حسین خامنه ای عالم بزرگ تبریز و امام جماعت مسجد جامع این شهر بود که در سطح 1325 ه.ق رحلت نمود. سنین نوجوانی ایشان مقارن با آغاز نهضت مشروطیت بود و ایشان برخی از رویدادهای مهم از قبیل مصلوب کردن بزرگان تبریز در روز عاشورا به وسیله روسها را دیده بودند.
مرحوم ایت الله سید جواد خامنه ای تحصیل را در تبریز آغاز نمود در سال 1336 ه.ق برای ادامه تحصیلات به مشهد مقدس مهاجرت کرد. در آنجا 9 سال از محضر آیات عظام میرزا محمد آقازاده خراسانی، حاج آقا حسین قمی و حاج فاضل خراسانی استفاده برد که این ایام با قیام شیخ محمد خیابانی ـ شوهر خواهر ایشان ـ مقارن بود.
در سال 1345 ه.ق برای تکمیل تحصیلات رهسپار نجف اشرف شدند و از خرمن علم و معرفت آیات عظام میرزا نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره بردند. پس از اتمام تحصیلات به مشهد بازگشتند و با دختر مرحوم آیت الله حاج سید هاشم نجف آبادی ازدواج کردند که رهبر فرزانه انقلاب حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای ثمره این وصلت مبارکند.
ایشان سالها در مشهد به تدریس فقه و اصول و اقامه جماعت در مسجد جامع گوهرشاد و مسجد صدیقیهای بازار بزرگ مشغول بودند و در دوران مبارزات فرزندانشان از رژیم ستمشاهی آزار و اذیت بسیاری متحمل شدند.
مرحوم آیت الله حاج سید جواد خامنه ای سرانجام در 15 تیر 165 / 25شوال 1406 در مشهد دار فانی را وداع گفتند و پس از تشییع با شکوه مردمی در جوار حضرت امام رضا (ع) 9 در توحید خانه (رواق پشت سر حضرت) به خاک سپرده شدند.

برگرفته از سایت آستان قدس رضوی

سلام

امروز 20مرداد سالروز واقعه بزرگی است سالروز تجلی نوری است که امده تا نسخه ای همیشگی برای جهالت و گمراهی بشر اراعه دهد (نسخه ای شفا بخش که در هیچ داروخانه دیگری پیدا نمیشود)